لبخند ژکوند اثر کیست؟

لبخند ژکوند اثر کیست؟ مونالیزا، همچنین به نام پرتره لیزا گراردینی، همسر فرانچسکو دل جوکوندو، La Gioconda ایتالیایی یا La Joconde فرانسوی.

نقاشی رنگ روغن روی صفحه چوب صنوبر اثر لئوناردو داوینچی، احتمالاً مشهورترین نقاشی جهان است.

زمانی بین سال‌های 1503 تا 1519، زمانی که لئوناردو در فلورانس زندگی می‌کرد، نقاشی شد و اکنون در موزه لوور پاریس آویزان است.

جایی که در قرن بیست و یکم به عنوان یک شیء زیارتی باقی ماند. لبخند اسرارآمیز و هویت ثابت نشده او، این نقاشی را به منبع تحقیقات و جذابیت های مداوم تبدیل کرده است.

لبخند ژکوند اثر کیست؟ لئورنادو داوینچی

این نقاشی زنی را در پرتره نیم تنه نشان می‌دهد که پس‌زمینه منظره‌ای دوردست است. با این حال، این توصیف ساده از یک ترکیب به ظاهر استاندارد، حس کمی از دستاورد لئوناردو به دست می‌دهد.

نمای سه چهارم، که در آن موقعیت نشسته بیشتر به سمت بیننده می‌چرخد، از حالت استاندارد مورد استفاده در هنر ایتالیایی خارج شد.

و به سرعت تبدیل به قراردادی برای همه پرتره‌ها شد، یکی از آنها در قرن بیست و یکم استفاده می‌شد.

لئوناردو داووینجی گالری ع

دقت دیوانه وار در جزییات

. چهره مجسمه‌ای ملایم سوژه، کار ماهرانه لئوناردو با اسفوماتو (استفاده از سایه‌های ظریف) را نشان می‌دهد و درک او را از ماهیچه و جمجمه زیر پوست نشان می‌دهد.

حجاب با ظرافت رنگ آمیزی شده، تارهای ریز کار شده، و رنگ آمیزی دقیق پارچه های تا شده. مشاهدات مطالعه گرها لئوناردو و صبر تمام نشدنی او را نشان می دهد.

علاوه بر این، منحنی‌های حسی مو و لباس‌های زن نشسته در شکل‌های دره‌ها و رودخانه‌های پشت سر او منعکس می‌شود.

حس هماهنگی کلی قابل رویت در نقاشی. – به ویژه در لبخند کمرنگ فرد نشسته مشهود است – ایده لئوناردو را در مورد پیوند کیهانی پیوند دهنده بشر و طبیعت منعکس می کند.

و این نقاشی را به رکوردی ماندگار از بینش لئوناردو تبدیل می کند. مونالیزا در ترکیبی عالی از نشیمنگاه و منظره، استانداردی را برای همه پرتره های آینده تعیین کرد.

خرید تابلو فرش گلدان طرح کوروش و ماندانا گالری ع

نظرات محققان

گمانه‌زنی‌ها و بحث‌های زیادی در مورد هویت نشیمن پرتره وجود داشته است. محققان و مورخان تفاسیر متعددی را مطرح کرده‌اند.

از جمله اینکه او لیزا دل جوکوندو (با نام خانوادگی گراردینی)، همسر تاجر فلورانسی فرانچسکو دی بارتولومئو دل جوکوندو است، از این رو عنوان جایگزین این اثر، La Gioconda است.

این هویت برای اولین بار در سال 1550 توسط زندگینامه نویس هنرمند جورجیو وازاری پیشنهاد شد. نظریه دیگر این بود که مدل ممکن است مادر لئوناردو، کاترینا باشد.

این تعبیر را، از جمله، زیگموند فروید، که به نظر می رسید فکر می کرد که لبخند مرموز مونالیزا از خاطره ای – شاید ناخودآگاه – از لبخند کاترینا سرچشمه می گیرد، بیان شد.

سومین پیشنهاد این بود که با توجه به شباهت بین ویژگی‌های صورت نشسته و هنرمند، این نقاشی در واقع خودنگاره لئوناردو است.

برخی از محققان معتقد بودند که مبدل کردن خود به عنوان یک زن معمای هنرمند است. هویت متصدی به طور قطعی ثابت نشده است.

تلاش‌های متعدد در قرن بیست و یکم برای حل این بحث با جستجوی بقایای لیزا دل جوکوندو برای آزمایش DNA او و بازسازی تصویری از چهره‌اش بی‌نتیجه بود.

تاریخ

لئوناردو داوینچی نقاشی مونالیزا را در حدود سال 1503 آغاز کرد، و زمانی که در سال 1519 درگذشت، این نقاشی در استودیوی او بود.

او احتمالاً به طور متناوب در طول چندین سال روی آن کار می کرد و چندین لایه از لعاب های روغنی نازک را در زمان های مختلف اضافه می کرد.

ترک‌های کوچکی در رنگ که کراکلور نامیده می‌شوند، در کل قطعه ظاهر می‌شوند، اما روی دست‌ها ظریف‌تر هستند، جایی که لعاب‌های نازک‌تر مربوط به دوره اواخر لئوناردو است.

پادشاه فرانسه فرانسیس اول که لئوناردو آخرین سالهای زندگی خود را در دربار او گذراند، پس از مرگ هنرمند این اثر را به دست آورد و بخشی از مجموعه سلطنتی شد.

برای قرن‌ها این پرتره در کاخ‌های فرانسه خلوت بود، تا اینکه شورشیان در طول انقلاب فرانسه (1787-1799) مجموعه سلطنتی را به عنوان دارایی مردم اعلام کردند.

پس از دوره ای آویزان در اتاق خواب ناپلئون، مونالیزا در اواخر قرن نوزدهم در موزه لوور نصب شد.

بیشتر بخوانید. فرش گازوئیلی چیست؟

لبخند ژکوند اثر کیست؟ سرقت اثر.

در سال 1911 این نقاشی به سرقت رفت و باعث ایجاد یک حس رسانه ای فوری شد. مردم به موزه لوور هجوم آوردند تا فضای خالی را که زمانی نقاشی در آن آویزان شده بود تماشا کنند.

مدیر نقاشی موزه استعفا داد و گیوم آپولینر شاعر و هنرمند پابلو پیکاسو حتی به عنوان مظنون دستگیر شدند. دو سال بعد یک دلال آثار هنری در فلورانس به مقامات محلی هشدار داد که مردی سعی کرده این نقاشی را به او بفروشد.

پلیس این تابلو را در کف کاذب صندوق عقب وینچنزو پروجیا، یک مهاجر ایتالیایی که برای مدت کوتاهی در شیشه‌های تزیینی موزه لوور. روی تعدادی از نقاشی‌ها از جمله مونالیزا کار میکرد، پنهان بود.

او و احتمالاً دو کارگر دیگر یک شبه در یک کمد پنهان شده بودند، صبح روز 21 اوت 1911 پرتره را از روی دیوار برداشتند و بدون شک فرار کردند.

پروجیا دستگیر، محاکمه و زندانی شد، در حالی که مونالیزا قبل از بازگشت پیروزمندانه خود به فرانسه، تور ایتالیا را طی کرد.

مونالیزا در جنگ جهانی

در طول جنگ جهانی دوم، مونالیزا، که به عنوان در معرض خطرترین اثر هنری موزه لوور شناخته می‌شد. به مکان‌های مختلفی در حومه فرانسه تخلیه شد و در سال 1945 پس از اعلام صلح به موزه بازگشت.

بعداً در سال 1963 به ایالات متحده سفر کرد و در طول شش هفته اقامت خود در موزه متروپولیتن شهر نیویورک و در گالری ملی هنر در واشنگتن دی سی، روزانه حدود 40000 نفر را به خود جلب کرد.

همچنین به توکیو و مسکو سفر کرد. در سال 1974

وضعیت

محققان اشاره کرده اند که مونالیزا نسبت به سن خود در وضعیت نسبتا خوبی قرار دارد. پانل صنوبر شواهدی از تاب برداشتن از مقاومت به قاب اصلی. و مهاربندهای اضافه شده توسط ترمیم‌کنندگان اولیه را نشان می‌دهد.

برای جلوگیری از گشادی یک ترک کوچک که در نزدیکی مرکز لبه بالایی نقاشی قابل رویت است. دم های کبوتر به پشت نقاشی اضافه شده است.

مرمت‌کنندگان بعداً بوم سنگینی را روی شکاف چسباندند و دم کبوتر بالایی را جایگزین کردند.

شیشه محافظ مونالیزا پس از چندین حمله در سال 1956 با یک قاب ضد گلوله جایگزین شد که یکی از آنها به ناحیه نزدیک آرنج چپ سوژه آسیب رساند.

بنابراین، مونالیزا در سال 1974 در جریان بازدید این اثر از توکیو و در سال 2009 هنگامی که یکی از بازدیدکنندگان موزه یک لیوان سرامیکی به سمت آن پرتاب کرد، از آسیب‌های خرابکارانه در امان ماند.

مونالیزا و تأثیر آن

تأثیر مونالیزا بر رنسانس و زمان‌های بعدی بسیار زیاد بوده است و نقاشی پرتره معاصر را متحول کرده است.

نه تنها ژست سه چهارم به استاندارد تبدیل شد. بلکه طراحی های اولیه لئوناردو هنرمندان دیگر را تشویق کرد تا مطالعات بیشتر و آزادتری برای نقاشی های خود انجام دهند و خبره ها را به جمع آوری آن نقاشی ها برانگیخت.

از طریق نقاشی ها، آثار میلانی او به فلورانسی ها شناخته شد.

همچنین آوازه و جایگاه او به عنوان یک هنرمند و متفکر به هنرمندان دیگر هم سرایت کرد و آزادی عمل و اندیشه ای مشابه خود را برای آنها تضمین کرد.

یکی از این نقاشان رافائل جوان بود که کارهای در حال پیشرفت لئوناردو را ترسیم کرد و قالب مونالیزا را برای پرتره‌هایش به کار گرفت. به عنوان الگوی واضحی برای پرتره مدالنا دونی (حدود 1506) او عمل کرد.

لئوناردو حتی بر مد لباس پوشیدن هنرمندان به سوژه های خود تأثیر گذاشت. او در رساله نقاشی خود که مدتها پس از مرگش منتشر شد، نوشت که هنر باید از مد دوری کند:

• تا آنجا که ممکن است از لباس های روز خود بپرهیزید… لباس های دوره ما نباید به تصویر کشیده شود.
• مگر اینکه روی سنگ قبرها باشد.
• تا از خندیدن جانشینان خود به خاطر مدهای دیوانه مردانه در امان بمانیم و فقط چیزهایی را پشت سر بگذاریم.
• که ممکن است به دلیل وقار و زیبایی خود مورد تحسین قرار گیرند.

مونالیزا این جنبه از رساله خود را کاملاً نشان می‌دهد، به‌طوری‌که La Giaconda به جای لباس‌های تنگی که در آن زمان رایج بود. لباس‌های رنگی می‌پوشد و در گردنش چین‌دار است.

سایر مونالیزاها

حداقل ده ها کپی عالی از مونالیزا وجود دارد که بسیاری از آنها از آثار شاگردان لئوناردو هستند. تصور می شد که یکی از این نسخه ها در موزه پرادو در مادرید سال ها پس از نسخه اصلی نقاشی شده است.

با این حال، در طول بازسازی نقاشی در اوایل دهه 2010، که شامل استفاده از بازتاب شناسی مادون قرمز برای بررسی اثر زیر سطح بود.

محافظان متوجه شدند که این نقاشی دارای تغییراتی است که منعکس کننده تغییرات نقاشی اصلی است. یافته‌ها نشان می‌دهد که هنرمند – احتمالاً یکی از دستیاران استاد – این کپی را در حالی که لئوناردو در استودیوی خود روی مونالیزا کار می‌کرد، نقاشی کرده است.

بنابراین، نسخه پرادو تنها نسخه شناخته شده ای شد که در طول زندگی لئوناردو تکمیل شد.

محافظان تمام نقاشی را تمیز کردند و پس‌زمینه سیاه آن را برداشتند، و منظره‌ای دقیق شبیه به نسخه لئوناردو و رنگ‌های زنده را نشان دادند.

که احتمالاً قبل از اینکه لاک اعمالی توسط مرمت‌کنندگان اولیه در طول زمان. تیره شود، تداعی‌کننده رنگ‌های اصلی بود.

کپی های دیگر

کپی های دیگر مونالیزا شامل به اصطلاح Isleworth Mona Lisa است که برخی از مفسران معتقدند اولین نسخه لئوناردو از پرتره مشهور است.

این ادعا یک ادعای بحث برانگیز بود و چندین محقق برجسته لئوناردو آن را به صراحت رد کردند.

تفاسیر نیمه‌نظمی متعددی که اغلب به آن مونا وانا می گویند، نیز وجود دارد و احتمالاً توسط شاگردان لئوناردو با نظرات گهگاهی استادشان تکمیل مینمودند.

مونالیزا بعنوان یک زن بی نقص

تکثیر مونالیزا حداقل تا حدی منعکس کننده تجسم تقریباً فوری سوژه از زن ایده آل است – زیبا، معمایی، پذیرا و هنوز دور از دسترس.

در طول قرن ها، این زن اصلی زندگی جدیدی در فرهنگ عامه به دست آورده است.

تنها در قرن بیستم، جایگاه نمادین او در مد مورد تمسخر قرار گرفت – افزودن سبیل و بزی به بازتولید کارت پستال . در فیلم آماده L.H.O.O.Q مارسل دوشان. (1919).

بی‌احترامی او نسبت به این نقاشی‌های نمادین شناخته‌شده، رد هنر گذشته توسط دادائیست‌ها را بیان می‌کرد، که از نظر آن‌ها بخشی از بدنامی تمدنی بود که وحشت‌های جنگ جهانی اول را ایجاد کرده بود.

اندی وارهول نیز در مجموعه‌هایی مانند سی بهتر از یک (1963) وضعیت نقاشی را مورد هدف قرار داد.

مونالیزا از دیوار

شخصیت و ویژگی‌های لاجاکوندا در اپرای 1915 توسط ماکس فون شیلینگز مورد بررسی قرار گرفت.

پرتره لئوناردو همچنین الهام بخش ترانه کلاسیک “مونالیزا” از ری ایوانز، ترانه سرا آمریکایی و جی هارولد لیوینگستون، ترانه سرا است:

• مونالیزا، مونالیزا
• مردان نام شما را گذاشتند
• تو خیلی شبیه خانمی با لبخند عارفانه ای
• آیا فقط به این دلیل است که شما تنها هستید
• آنها شما را مقصر دانسته اند
• برای آن غرابت مونالیزا در لبخندت
• آیا برای وسوسه کردن یک عاشق لبخند می زنی، مونالیزا؟
• یا این راه شما برای مخفی گری یک قلبی هست که شکست
• رویاهای زیادی در آستان شما  است
• آنها فقط آنجا دراز می کشند و همانجا می میرند
• آیا شما گرم، آیا شما واقعی، مونالیزا
• یا فقط یک اثر هنری سرد و تنها و دوست داشتنی

در سال 1950 توسط پیانیست و خواننده جاز نات کینگ کول و بعدا توسط دخترش ناتالی و همچنین بسیاری دیگر ضبط شد.

مونالیزا در فیلم و هنر

فیلم‌هایی، به‌ویژه مونالیزا (۱۹۸۶) و چندین رمان، از جمله مونالیزا اوردایو سایبرپانک ویلیام گیبسون (۱۹۸۸) و رمان‌نویس کانادایی مونالیزا کمی لبخند زد (۱۹۹۹) راشل وایت، مرتبط با این نقاشی هستند.

رمان Valfierno (2004)، نویسنده آرژانتینی مارتین کاپاروس، مردی را که طراح اصلی سرقت مونالیزا از موزه لوور در سال 1911 بود، زنده می‌کند.

هنرهای زیبا و کیچ همچنان به پرتره لئوناردو اشاره می کنند.

حوله‌های حمام، ملیله‌ها، چترها و بسیاری از وسایل خانگی دیگر تصویر او را نشان می‌دهند. و این تصویر با استفاده از همه چیز از بلیط قطار بگیرید تا گیاهان برنج بازتولید می‌شود.

پنج قرن پس از ایجاد آن، مونالیزا سنگ محک برای مردم در سراسر جهان باقی مانده است.

لبخند ژکوند اثر کیست؟

خرید تابلوفرش زیبای گلدان فیروزه ترمه قرمز